Van kakkerlak naar eigen stekkie

Reisverslag 8

Op een onbewoond eiland….

Daar zaten we dan, uitgblust in een hotelkamer in Kolkata met Heer Kakkerlak als buur en Mevrouw Riool als Buuf.... De aanslagen in Mumbay waren in volle gang toen we na een treinreis van 24 uur eindelijk in Kolkata aankwamen en het ons een uur kostte om een hotelkamer te bemachtigen voor een normale prijs. Op weg van Delhi naar
kolkata had ik last gekregen van een ontzettende buikloop, waarschijnlijk van een samoza die een maand of drie over datum was, dus het langzame verkeer en de niet Engelssprekende en onverstaanbare Indiers konden dan ook al van het eerste moment in Kolkata allemaal een flink eind opzouten.
Op weg van het station naar het hotel zagen we visverkopers met de net gevangen vissen open en bloot op straat liggen, mensen die zich midden op straat aan het wassen zijn bij een waterpomp en mannen die lopend een riksja besturen. Kortom, het waren alweer teveel bizarre beelden in een te korte tijd die op ons al oververmoeide netvlies terechtkwamen dan goed voor ons was: We waren India-moe.

Kolkata zelf ademde wel een ontspannen sfeer uit, veel beter dan in Delhi en we voelden ons na een onrustige nacht zowaar fit genoeg om de straat op te gaan en de omgeving wat te verkennen (niet te ver weg van het hotel voor Jeroen).
Nadat Majorie op de eerste dag al zeker 20 insectenbeten had mogen ontvangen en ik al gauw het toeteren, de diarree en de lompe Indiers zat was, besloten we om het rustig aan te gaan doen en vooral lekker op de hotelkamer te blijven hangen en ’s avonds films te kijken op één van de vier grote filmkanalen die we op de kamer konden ontvangen.
De diarree van Jeroen ging na dag drie ongeveer wel weer weg en in plaats daarvan kreeg Majorie last van de insectenbeten die uit bleken te groeien tot twee enorme nieuwe planeten in ons zonnestelsel, het was ons dus echt niet gegund.

We begonnen ons langzamerhand af te vragen wat we in hemelsnaam met de twee resterende weken in India moesten doen. Moesten we ons originele plan aanhouden en naar Darjeeling gaan om van de natuur te genieten en nog een mooie wandeling uit het vuur te slepen? Jeroen zag erg tegenop om wéér een treinreis van 10 uur te moeten ondernemen... Naar het strand dan? De reviews op het internet over de hotels in het plaatsje aan het strand waren verschrikkelijk slecht, dus dat viel ook af.
Dan maar rigoreus: het ticket vervroegen! ... Bleken er rellen in Thailand te zijn en was het vliegveld afgesloten waar we op zouden vliegen! Grrrr!!!!!!!
Uiteindelijk bleek na wat informatie te hebben ingewonnen dat het vliegveld na de verjaardag van de koning, 5 december, weer vrij zou zijn, dus gingen we maar eens informeren en: ja hoor! We konden het ticket vervroegen van de 15e naar de 6e december! Wij blij! Gaan we 5 december naar het kantoor van Jet Airways om de vlucht voor de zekerheid toch nog maar eens te herbevestigen, blijkt dat het kompleet verkeerd in de computer staat; of het heel vervelend was als we dan een dag later zouden vliegen...
6 December vlogen we dus weg vanaf Kolkata naar Bangkok, India achterlatend met dubbele gevoelens.
Het is een mooi land en heeft enorm veel aan mooie dingen te bieden, maar er is zoveel armoede, zoveel smerigheid en zoveel herrie.... Majorie zou het nog wel een kans willen geven, maar ik geloof dat ik er wel klaar mee ben. Ik zou alleen nog een keer in het zuiden op het strand willen liggen in een resort en dan alleen maar bakken en vooral niet van het resort af willen komen.
Eenmaal in het vliegtuig konden we genieten van goed eten en The Dark Knight en landde het vliegtuig helaas al voor het einde van de film. Enigszins teleurgesteld verlieten we dus het vliegtuig om vervolgens het vliegveld van Bangkok op te stappen; Wat een verademing, wat is daar alles goed geregeld en wat hangt daar een lekker sfeertje, heerlijk!
Op het vliegveld verliep alles prima, we konden zo de taxi in en binnen het uur zaten we op een prima hotelkamer voor een prima prijs, ons geluk kon niet op. Op één minuut lopen lag een leuke straat met allemaal gezelllige verkooptentjes en tentjes waar je lekker kon eten en na een lekker maaltijd gingen we eens zitten voor een echt biertje. Geen Indiase Kingfisher met een biersmáák, maar écht bier. Het smaakte ons goed en we gingen dan ook tevreden naar bed.
De volgende dag kreeg Jeroen opnieuw last van diarree en gelukkig duurde die maar twee dagen. Toen Jeroen klaar was kreeg Majorie een enorme diarre aanval en die is daar net vanaf. We houden het er maar op “dat India uit het systeem moest” en dat we te veel hooi op de vork hadden genomen in India.

Gelukkig zitten we nu op een droomlokatie: Koh Chang.
In Bangkok hadden we gekeken naar een plek waar we lekker bij zouden kunnen komen en al gauw kwamen we op dit eiland terecht. De reis ernaartoe was snel geregeld, alleen hadden we nog geen hotel geregeld, maar we vertrouwden er wel op dat dat goed zou komen.
Toen de veerboot ons veilig naar het eiland had gebracht was het ondertussen al donker en konden we helaas niet zien waar we terechtkwamen. We hoorden andere mensen “Tigerhut” zeggen en Jeroen had in Bnagkok tijdens het proberen te reserveren van een hotel op Koh Chang (wat onmogelijk bleek omdat 18 van de 20 telefoonnummers niet meer klopten en de overige twee geen Engels spraken...) iemand aan de telefoon gekregen die de Tigerhut adviseerde, omdat zijn hotel zelf vol zat. Het werd dus de Tigerhut. Tassen op het dak, samen voorin en dan met een overvolle pick-up het eiland over, op naar het hotel. Het hotel bleek een plek aan het strand te zijn waar ze hutjes verhuurden en voor een schappelijke prijs besloten we om daar in ieder geval de eerste nacht te verblijven. Veel keus hadden we niet, want Majorie had nog steeds erg last van de diarree en de weg waar de taxi’s kwamen lag 20 minuten lopen van het complex.
Wat we ’s avonds nog niet hadden gezien zagen we ’s ochtends wel: het strand en de zee! Het hutje lag op drie meter van de zee en je keek vanuit het hutje tussen de palmbomen kilometers ver uit over de zee, fantastisch! Helaas lag de prijs boven ons budget en moesten we verder zoeken. Ik ging op zoek naar een hutje ergens op een ander strand, ongeveer tien kilometer verderop. Alle taxi’s leken van het eiland te zijn verdwenen, dus begon ik maar wat te lopen om te kijken of er misschien in de buurt een leuk hutje voor ons bestemd was. Uiteindelijk ontmoette ik een Duitser die een Tourist Information runt op het eiland en die wilde me wel een stukje op weg brengen en ik mocht achterop de motor zitten. Na tien minuten kon ik er weer af en kon ik weer op een taxi wachten. Toen die na tien minuten nog niet kwam besloot ik om naar binnen te gaan waar de Duitser ook naar binnen was gegaan en toen ik vertelde dat we op zoek waren naar een hutje of iets dergelijks bood hij ons zijn eigen tweede huisje op het eiland aan voor een uitstekend prijsje! Nu zitten we dus heerlijk op ons eigen stekkie, met prive douche, terras, koelkast en het allermooiste is nog wel dat we “in onze achtertuin” olifanten hebben: Super!

Elke dag staan we rond 9.00u op, ontbijten op ons gemakkie en gaan dan rond 11.00u naar het strand. Om 14.00u heb ik dan wel weer honger en gaan we “thuis” lunchen om daarna weer gewapend met luchtbed en handdoek naar het strand te lopen (tien minuten) of we gaan richting de winkeltjes om daar een beetje te koekeloeren.
Jullie begrijpen het al, we hebben het hier prima naar ons zin en we komen al aardig bij van het stormachtige begin van onze reis. Deze onderbreking is zeer welkom en we genieten er dan ook met volle teugen van.

Een echt kerstgevoel hebben we nog niet echt, want ze doen hier niet zo heel erg aan versieringen en dergelijke. Het is dan ook vreemd om te beseffen dat het alweer bijna kerst is en oud&nieuw er alweer aan zit te komen.

We wensen iedereen uiteraard een hele fijne kerst toe en een fantastisch Oud&Nieuw!

Liefs,

Majorie en Jeroen