Hennie en Ferry in Nieuw Zeeland

Reisverslag van Hennie & Ferry Franssen, oktober en begin november 2009 in Nieuw Zeeland ( het Noordereiland).

Voor de liefhebbers van data, hier volgt per dag de plaats waar we waren zodat je aan de hand van de kaart onze reis kumt volgen. Na deze opsomming volgen wat meer gegevens over onze belevenissen…

Het begon allemaal op 15 oktober, aankomst op de luchthaven van Auckland en tot onze verrassing werden we niet alleen opgewacht door onze neef Rudi Gitmans ( bij wie we de eerste dagen zouden logeren), maar ook door Majorie en Jeroen. Dat was nog eens een aangename verrassing na 22 uur vliegen!

16 oktober, verkennen van Auckland. Hennie en Majorie shoppen en Jeroen en Ferry gaan aan het Belgische bier, s’avonds gezamenlijke maaltijd bij Rudi thuis.

17 oktober, het is een regenachtige dag, maar we maken een toer door Auckland langs alle plaatsen die voor Rudi belangrijk zijn (of waren), ’s avonds gaan we met zijn zessen eten in Restaurant Oh Calcutta in de wijk Parnell in Auckland.

18 oktober, verdere verkenning van Auckland en daarna gaan Ferry en Hennie naar een familiereünie
Vanaf nu kan de reis worden gevolgd op een kaart van NZ:

19 oktober, de reis begint. Camper gehuurd bij de luchthaven en op weg richting Hamilton. We komen uiteindelijk in Waitomo.
20/21 oktober, via Marokopa en Awakino naar National Park Village in het Tongarino National Park. Discovery Lodge.

22 oktober, Rotorua Cosy Cottage

23 oktober, Rotorua, Cleveland Motel

24 oktober logeren bij Rodney en Joyce , State Highway 2, North of Nuhaka (probeer dat maar eens op te zoeken op de kaart, het is op de binnenweg naar Gisborne)

25 oktober Gisborne Coastland Motel

26 oktober Hicks Bay in het noordelijk gedeelte van het Raukumara National Forest Park

27 oktober Tauranga , Ritz Carlton motel (What’s in a name)

28 retour Auckland, Camper retour

29 oktober, 30,31 met Rudi naar het Noorden richting Bay of Islands in het Swiss Chalet

30 oktober Majorie en Jeroen nemen een dagje rust en wij gaan met Rudi naar Doubtless Bay en allerlei schitterende stranden

31 oktober retour Auckland via Waipoua KauriForest Park

1 november Auckland

2 november einde van onze reis, maar eerst nog shoppen!!

… en dan nu het verslag:
De aankomst in Auckland was fantastisch. Niet alleen de landing van het vliegtuig verliep perfect maar dat behalve Rudi ook Jeroen en Majorie op ons stonden te wachten maakte de lange vlucht en het toch een beetje opgevouwen zitten meer dan goed. Majorie had Rudi gebeld om te vertellen dat zij ook graag op het vliegveld wilden zijn om ons te verwelkomen met als gevolg dat ze met zijn drieën in de auto zijn gestapt om ons op te halen. De rest van de dag voornamelijk geprobeerd wakker te blijven en dat lukte niet altijd.
De tweede dag in Auckland hebben Hennie en Majorie de winkels in Auckland eens goed onderzocht en met succes, geholpen door de aangename koers van de Nieuw-Zeelandse dollar ten opzichte van de euro. Jeroen en Ferry zijn de straten gaan verkennen om de sfeer van Auckland op te snuiven. Beiden vonden uiteindelijk rust in een Belgisch café. Tijdens de gesprekken op straat bleek de grote liefde van Jeroen voor Sparta (daarover later meer). Dat het goed klikte tussen ons allemaal bleek tijdens een uiterst gezellige maaltijd in Oh Calcutta waar ook Rudi en zijn vriendin Sonja bij waren. Dat weekend was door de broers en zusjes van Rudi een familiereunie georganiseerd, maar daar waren Jeroen en Majorie uiteraard niet bij.
Maandag 19 oktober begint het eigenlijke werk: de rondrit over het Noordereiland. Met een camper die bij de luchthaven moet worden opgehaald. Het blijkt een bakbeest maar wel comfortabel en wat nog belangrijker is : in uitstekende conditie en uiterst betrouwbaar. Goed, kaarten van NZ bij ons en Jeroen begint met rijden. Uiteindelijk wordt hij verreweg de belangrijkste chauffeur, al laat Majorie ook blijken niet bang te zijn om met dit bakbeest te rijden en dan nog links te houden ook. Hoe zuidelijker van Auckland we komen hoe mooier het landschap. Maar de eerste dag gaat het ons toch vooral om een flink stuk te rijden. Dat lukt en begin van de avond strijken we neer in Waitomo. Een plaatsje met vermaarde grotten die worden verlicht door gloeiwormen. Dat hebben we dus allemaal niet gezien want de volgende ochtend, ook al omdat het regent, besluiten we door te rijden naar het Tongariro National Park en dat blijkt een goede beslissing te zijn geweest. Maar eerst nog de avond doorgebracht in Waitomo. Jeroen en Majorie blijven in de camper slapen, wij in een B & B Guest Lodge. Tegenover deze Lodge blijkt een ongekend goed restaurant te staan. We eten er heerlijk, Majorie trakteert, maar tegen het einde van de maaltijd krijgen we slecht nieuws. Dochter Tessa belt: onze Siamese kat Nicky, is na 21 jaar onze trouwe huisgenoot te zijn geweest, overleden.
Dinsdag 20 oktober zetten we koers naar het Tongariro National Park. Jeroen en Majorie hopen daar de Tongariro Crossing te kunnen doen, een trektocht over en langs de besneeuwde vulkaantoppen. Maar dat hangt af van het weer. We nemen een route die ons eerst langs de kust voert, maar omdat de weg in slechte conditie is met veel gravel, besluiten we een hoofdweg te nemen naar het park. Komen daarbij langs een prachtige waterval: de Marakopa Falls. Tegen de avond zijn we in het Park met steeds overweldigend uitzicht op de drie vulkanen, elk bedekt met sneeuw. Er is plaats voor de camper en een mooie kamer met keuken en douche in de Discovery Lodge. De eigenaar, Callum Harland, zegt dat het de volgende dag (21 oktober) goed weer zal zijn en dat de condities prima zijn om de Tongariro Crossing te maken. Maar omdat Hennie en Ferry geen bergschoenen en winterjacks hebben raadt hij hen af aan de tocht deel te nemen. De vraag daarbij is natuurlijk of hun conditie wel 100 procent is, maar dat terzijde. Hennie en Ferry maken de volgende dag een andere tocht, over een vulkanisch terrein met een paar stukken oerbos, onstuimige riviertjes en watervallen. Jeroen en Majorie voltooien de crossing. Een ware prestatie want er ligt nog veel sneeuw. Wel werkt het weer enorm mee; er is een stralend blauwe lucht. ’s Avonds een van de vele ongelofelijk heerlijke maaltijden van Hennie.
22 oktober op weg naar Rotorua langs het prachtige Lake Taupo. We vinden met moeite onderdak in de Cosy Cottage in Rotorua en besluiten de volgende dag een ander onderkomen te zoeken en dat lukt: het Cleveland Motel. Voor de goede orde: Jeroen en Majorie slapen altijd in de camper en vinden een gratis plek langs het meer van Rotorua. 22 oktober eten we een forse biefstuk in de stad. De volgende dag gaan we op verkenning. Rotorua is vergeven van de zwaveldampen die overal uit de vulkanische ondergrond opstijgen. De 22ste zitten we in de Cosy Cottage ’s avonds in een heetwaterbad met zwaveldampen. In de omgeving van Roturua bezoeken we 23 oktober de ‘Craters of the Moon’, een groot terrein met een aantal zwavel uitdampende kraters. Vervolgens bezoeken we de ‘Buried Village’. Al die dampen moesten natuurlijk een keer tot een ongeluk leiden. In 1886 was er een verwoestende vulkaan uitbarsting waarbij en heel dorp onder de lava verdween. Er woonden Maori’s die in deze Buried Village worden herdacht.
24 oktober zetten we op aanraden van Callum Hartland van de Discovery Lodge koers richting Gisborne. De weg voert door een prachtig woest natuurgebied met oerbos, diepe ravijnen en langs prachtige meren. Er wonen hier nauwelijks mensen. Volgens Callum is dit het Nieuw-Zeeland zoals het er oorspronkelijk uitzag. We zijn onder de indruk en vertellen elkaar steeds maar weer hoe mooi de natuur is. Gisborne halen we bij lange na niet en onderweg vinden we geen onderkomen. Tot wij opeens een wat onderkomen ogend motel vinden waar we uiteindelijk liever niet willen slapen. De vriendelijke eigenares (opvallend: we zijn alleen maar aardige mensen tegengekomen in Nieuw-Zeeland) belt een en ander voor ons af en uiteindelijk kunnen we terecht bij Rodney Alexander en zijn vrouw Joyce. Die hebben een aantal huisjes bij hun boerderij en blijken blij te zijn met wat aanspraak. Zo begint Rodney enthousiast te praten over Barack Obama en de problemen bij de banken, want daarover kun je natuurlijk maar heel moeilijk kletsen met schapen en geiten.
25 oktober dan toch in Gisborne. Stralend weer en een prachtig motel: Coastland Motel. En de camper mag op het grasveld vlak bij ons staan. Uitgebreide lunch vlakbij de haven en een bezoek aan een biologische wijnboer. Gisborne is een uitgelezen wijnstreek. ’s Avonds eerst op het grasveld in de zon geborreld en daarna in de goed-geoutilleerde hotelkamer gekookt en gegeten.
26 oktober langs de kust naar Hicks Bay. Onderweg een uitgebreide stop in Tokumaru waar Hennie een lelijke smak maakt en ( zo blijkt later) haar rechterringvinger breekt.
27 oktober gaan we richting Tauranga. We stoppen onderweg bij een macadamiaplantage: tijd voor uitgebreid genieten van heerlijk gebak en ijs met macadamianoten waar we ook nog andere macadamiaproducten aanschaffen. Op de foto's ’ie je het uitzicht van die plantage, de zee. Hennie (en wij allemaal) gaan nog even langs bij een dokter in Opotika, die denkt dat de vinger wel gebroken is en aanraadt er iets stevigs om te doen, dat wordt een metalen kokertje. Goede tip: als jullie ooit in Tauranga komen, logeren in het Ritz-Carlton motel mag, maar denk niet dat het vanwege de naam een hele luxe tent is. Wel is de eigenaar, Mark, een schatje. Hij was vlees aan het braden en toen we zeiden dat het zo lekker rook kregen we er een flink stuk van om te proeven. Hij raadt ons aan ’s avonds Hell Pizza te bellen omdat we op de kamer willen eten, moe van de lange tocht. ‘Do you have a thin and crispy bottom’, vraagt Majorie via de telefoon aan de pizzaboer. Dat sloeg op de pizza’s maar wordt geheel anders uitgelegd. De pizza’s zijn ronduit rampzalig.
28 oktober, richting Auckland. Maar eerst moet Jeroen via internetradio luisteren naar het verslag van de wedstrijd Sparta-VVV. Het komt tot strafschoppen en gelukkig wint Sparta uiteindelijk. Zo zijn we verzekerd van een opgeruimde en dolgelukkige chauffeur. Vervolgens zo snel mogelijk naar de plek waar we de camper moeten inleveren. Eerst nog rondkijken en de was doen in Mount Maunganui aan de Bay of Plenty. We arriveren ver over tijd voor de afdracht van de camper. Dat kost ons een boete. Maar de uitleg dat we vertraagd waren door de vingerbreuk van Hennie en onze zielige gezichten daarbij plus het kokertje om de vinger zelf zijn voldoende om over de boete niet meer te praten.
29 oktober, Auckland. Rudi biedt ons aan dat hij met ons noordelijk gaat. We overnachten uiteindelijk een paar dagen in het Swiss Chalet in Paihia aan de Bay of Islands. Onderweg rondgekeken in Kawakawa waar de Oostenrijkse architect Hundertwasser een paar van zijn onorthodoxe en heel humoristische bouwideeën heeft kunnen verwezenlijken.
30 oktober boottocht in de Bay of Islands. Er blijken heel wat dolfijnen te zitten die zich graag door Jeroen laten fotograferen. We gaan met de boot door een enorme rotspoort, waarbij de stuurman heel zijn gevoel voor dramatiek inzet: zouden we het halen of schampt de boot de wanden? Na de spectaculaire tocht bezoeken we het plaatsje Russell, dat een belangrijke rol heeft gespeeld in het leven van kapitein James Cook. Leuke winkeltjes, bijzondere huizen en een mooie plek voor een heerlijke lunch. Daarna met de veerboot terug naar Paihia, het Swiss Chalet, waar we een fantastische suite hebben met drie slaapkamers, 2 badkamers en een enorme woonruimte en keuken; echt een relaxed slot van onze vakantie.
31 oktober gaan we zonder Majorie en Jeroen naar Doubtless Bay. Kapitein Cook vroeg aan zijn matroos in de mast: is dit een reeks eilanden of is het een baai. Het antwoord luidde: Doubtless a bay, sir. Tocht over een fantastisch zandstrand maar nergens iets van bebouwing of mensen te zien.
1 november gaan we met zijn allen weer richting Auckland. Maar eerst nog naar het Kauri Forest Park. Hier staan de kauribomen, uniek in de wereld. De grootste is 52 meter hoog, 13 meter in doorsnee en 1200 jaar oud. De oudste kauriboom is 2000 jaar oud en 30 meter hoog. De bomen worden door de Maori’s als heilig beschouwd maar de eerste blanken in Nieuw Zeeland hebben driftig gekapt omdat ze er flink aan konden verdienen. De bomen die over zijn worden nu beschermd en er worden veel nieuwe aangeplant. Dat gebeurt trouwens overal in N-Z; op lege hellingen zie je behalve enorme hoeveelheden grazende schapen en koeien van allerlei rassen ook een grote aanplant van jonge boompjes.
2 november, nog even wat shoppen in Auckland en dan naar huis.
Conclusie: Nieuw Zeeland is een prachtig land, heel groot en leeg (groter dan Engeland inclusief Schotland en Ierland en toch maar 4 miljoen inwoners, plus 6 miljoen schapen en vele miljoenen koeien) en heel aardige mensen. En het wordt allemaal nog mooier als je daar doorheen trekt met prachtige en gezellige mensen als Majorie en Jeroen. En dankzij Jeroen kom je onderweg nog het een en ander te weten over Sparta en dat is mooi meegenomen.