Van Cairns naar St.Marys

Van Cairns naar St Marys

En daar sta je dan, op het vliegveld, met zijn tweeen. En da’s gek, want je bent zes weken met zijn vieren geweest, in en om de camper, spelend met de ruimte die je hebt en dan is er opeens ruimte genoeg. Het is raar om je ouders op het vliegveld achter te laten in een ander land dan Nederland, wetende dat je ze eerst 11 maanden niet hebt gezien en vervolgens een maand of vijf weer niet zult zien.

Majorie had als cadeau de camper nog voor een paar dagen extra gehuurd en daar reden we mee terug het centrum van Cairns in met als doel voor de komende periode om als echte backpackers zo min mogelijk geld uit te geven, zodat we het in ieder geval met het geld goed zouden kunnen redden tot en met de terugvlucht naar Nederland. Het was wel even wennen om in een camper ergens in een achterafstraatje te overnachten, maar dat scheelde ons minimaal 23 dollar per nacht en dat steek je dan toch weer in je zak.

Daar tegenover staat dat je geen faciliteiten tot je beschikking hebt, zoals een douche en wc, kooktoestel en daar moet je dan wel constant aan blijven denken. Gelukkig bood Cairns een goede uitkomst, want het is daar voor de echte backpacker erg goed geregeld. Er staan langs de hoofdstraat voor de toeristen overal wel bbq’s en je kunt daar dan ook water tappen. Verder is er ook nog een warme douche bij het openbare zwembad, ook aan de Esplanade en dat betekende voor ons dus een hoop kosten die bespaard bleven. Het was een bijzondere ervaring om mee te maken met hoe weinig geld je per dag kunt leven. Voor gemiddeld 20 dollar per dag, 12 euro, konden we lekker eten, kwamen we niets tekort en konden we lekker genieten en rust pakken. Ook in de Tablelands hebben we zo kunnen reizen en hebben we mogen genieten van het schitterend Lake Tinnaroo en de mooie heuvels en als slagroom op de taart hebben we het vogelbekdier mogen aanschouwen, erg bijzonder.

Na de Tablelands moesten we helaas het campertje inleveren. De mensen bij wie we dat moesten doen ontvingen ons hartelijk, keken de camper na en alles was in orde. Aangezien we geen vervoer meer hadden was het handig dat de man van de camper voorstelde om ons een lift te geven naar de snelweg en toen de man wegreed met de camper schrokken we ons rot. Waar wij zes weken lang met respect de camper hadden behandeld en rustig hadden gereden, zo scheurde hij weg met het arme campertje en trapte hem volledig op zijn staart. Vervolgens zette hij ons af bij de snelweg waar ook een bus zou komen, maar wij waren van plan om zo snel mogelijk naar de camping terug te gaan en probeerden voor het eerst te liften. Binnen drie minuten stopte er al een auto en wie namen ons mee? Indiers…Waar Jeroen zo klaar was met alle Indiers, zo kreeg hij toch weer het deksel, samen met een wijze les, op de neus.

Terug bij de camping die we hadden uitgezocht voordat we de camper terug moesten brengen stond dan ons tentje, met daarin onze backpacks en dan stond er in de campingkoelkast nog wat eten van ons en dat was het enige dat we bezaten. We keken elkaar eens aan en het drong langzaam tot ons door dat alles wat we hadden daar stond. Best gek. Het was goed te bemerken dat we eigenlijk wel een soort trots waren op het feit dat we het daar makkelijk mee konden redden en we hebben vervolgens een plan voor de komende week gemaakt.

De verjaardag van Majorie kwam lekker snel dichterbij en die ochtend van haar verjaardag stonden we vroeg op, 6.00u, om te ontbijten en opgehaald te worden door een busje om te gaan duiken.
Alles ging die ochtend goed totdat de boot op open water kwam. Enorme golven en een ander pilletje tegen de zeeziekte dan normaal (gemberpillen, NOOIT doen) zorgden ervoor dat de boottocht tot de duiklocaties erg naar was. Na wat vomeren en een zee die gelukkig op de duiklokatie rustig was, sprongen we dan toch het water in om de onderwaterwereld van het Great Barrier Reef mee te maken, het bekendste en grootste rif ter wereld.

We hebben enorm genoten van het schitterende koraal en de mooie vissen en na drie bijzondere duiken, waarbij we rifhaaien op ons pad tegenkwamen die op 5 meter van ons aan het zwemmen waren, keerden we toch erg gelukkig en tevreden terug naar Cairns. Gelukkig was de zee wat rustiger en konden we zonder al te veel problemen van de boot af komen en ons op maken voor een lekker etentje bij de Thai. Na wat gerust te hebben in de tent en een wandeling terug naar het centrum konden we na een zoektocht het Thais restaurantje vinden waar we graag wilden gaan eten. Het was heel erg lekker en gezellig. Zo sloten we een gezellige en bijzondere verjaardag op het Great Barrier Reef gepast af en keerden we ons beseffend wat voor geluk we hebben en hoe bevoorrecht we zijn dat we ons dit allemaal kunnen veroorloven naar de tent terug.

De dag erna was ook een spannende. 5 September konden we de reloctation camper ophalen. Dat is een camper die ze in een andere stad hard nodig hebben en daar zijn speciale prijzen voor. Het koste ons 5 dollar per dag (zes dagen) om de camper te huren en die moesten we dan binnen zes dagen van Cairns naar Sydney brengen. Daarnaast kwam dan nog een meevaller, omdat Maui, de organisatie van de camper, ons 250 dollar aan dieselkosten zou vergoeden, dus dat was een mooie aanbieding die we voor het wegbrengen van de andere camper al geregeld hadden.

Eenmaal bij Maui aangekomen bleek dat het ging om een enorme camper, geschikt voor zes personen met douche, wc, tv met dvd, koelkast, uitklapbed en weten wij wat allemaal nog meer. We schrokken toch wel een beetje, want het bleek dat normaal gesproken de borg 7500 dollar was. Gelukkig was het bij relocations een prijs die we wel konden betalen en na een instructie vanaf een protable dvd speler over het hoe en wat van de camper reden we dan terug naar de camping om onze spullen in te laden. Wat een bak! Veel breder dan we gewend waren reden we op de weg, maar hij reed verder wel lekker. De eerste dag reden we 300 km en overnachten we op een parkeerplaats waar het was toegestaan om daar een nacht te blijven. Het bleek dat er andere “kampeerders” al 33 weken stonden, dus we waren niet de enigen die het zo goedkoop mogelijk probeerden te doen.

De volgende ochtend zorgden we ervoor dat we na het ontbijt de camper weer rijklaar hadden, maar toen Jeroen weg probeerde te rijden probeerde de camper dat juist helemaal niet. Na hulp van andere kampeerders lukte het ook niet en helaas was het zondag, dus de RAC, de ANWB van Australie, vertelde ons dat we die dag niet weggesleept konden worden naar een Mercedesdealer en dus moesten we een hele dag wachten.

De volgende ochtend werden we keurig weggesleept door de RAC en kregen we bij de dealer te horen dat de gearbox kapot was en dat het minimaal drie dagen zou gaan duren. Wij zagen al een andere Maui Mercedes staan en vroegen wat daar mee aan de hand was. Het bleek dat ook daar de gearbox helemaal kapot van was, maar die was wel al gemaakt. 1+1= 2 dus na een telefoontje met Maui, die dit keer wel aardig deden, konden we die dag met een andere camper onze weg vervolgen. Dat kwam goed uit, want we moeten 13 september het vliegtuig naar Nieuw Zeeland pakken.
Eenmaal onderweg belden we John en Chantal op, de mensen waarbij we eerder al mochten logeren en waar de ouders van Jeroen lekker bij konden komen van de vliegreis naar Sydney, om te vragen of John ons eventueel op wilde halen bij Maui Sydney. Opnieuw was John onze redder in nood, want hij stond daar keurig op ons te wachten en reed ons terug naar St. Marys.
Daar aangekomen was het weer helemaal thuiskomen en hebben we gelukkig wat langer de tijd gehad met John en Chantal en hebben we heerlijk gegeten en veel plezier gehad.

Morgen, 13 september, staat onze vliegreis naar Christchurch, Nieuw Zeeland, op het programma.
We kijken heel erg uit naar Nieuw Zeeland, vanwege de schitterende natuur en natuurlijk ook vanwege de komst van Hennie en Ferry, die naar Auckland vliegen. Erg bijzonder!

Veel plezier weer met de foto’ s en video’s.

Liefs,

Majorie en Jeroen