Een dag uit het leven van een tuctuc-chauffeur

Reisverslag 12

Een dag uit het leven van een tuctuc-chauffeur.

Het leven van een tuctuc-chauffeur gaat niet over rozen.
De hele dag in, om en tegen de tuctuc, wachtend op die maffe toeristen die je dan naar Siam square moet brengen. Hebben ze geen shoppingmalls back home, hoor je ze denken.
Tegelijkertijd bedenken ze zich dat ze dus wel een slaatje kunnen slaan uit deze welwillende, spenderende toeristen. Dus ben je al gauw: their friend en willen ze je voor 50 Bath (lees 1,10 euro) wel brengen. Dus staat de welwillende, spenderende toerist al met zijn grote teen in de tuctucmobiel totdat hij beseft, dat de beste man op de route bij verschillende winkeltjes zal gaan stoppen. Waar jij, als welwillende, spenderende toerist aftandse souverniertjes moet gaan bekijken. Zodat onze tuctuc-chauffeur er een commissie uit kan halen of op zn minst een bonnetje voor gratis benzine. En daarom stapt de welwillende, spenderende toerist achteruit en vraagt voor de duidelijkheid: 50 Bath and NO stops??!!
Zonder te verblikken of verblozen wordt de prijs van het ritje in een keer 300 Bath waard. But Sir, zegt de welwillende, spenderende toerist, that is way too much! Helaas, dan niet, is hierop het antwoord van de voorheen zo vriendelijke tuctuc-chauffeur. Hij draait zich om en zoekt een ander plekje om tegen zijn vervoersmiddel aan te leunen. En wacht rustig op een nieuwe friend (lees: slachtoffer).
Is de welwillende, spenderende toerist toch tot een deal gekomen dan wacht de tuctuc-chauffeur een dodemansrit door het verkeer van Bangkok. Met gevaar voor eigen leven manouvreert deze beste man zijn vrolijk, gekleurde mobiel door de straten van Bangkok. Om nog maar niet te praten over alle giftige uitlaatgassen die deze beste man moet inademen. Al toeterend probeert hij door het verkeer te komen, waar hij uiteindelijk toch nog in de file komt te staan. Tot overmaat van ramp wordt zijn vrolijk, gekleurd mobieltje door twee grote stadsbussen ingesloten. Waardoor onze beste man niet alleen stinkende uitlaatgassen moet inademen maar waarbij hij ook nog eens door alle benauwde hitte bijna van zijn chauffeursstoeltje valt.
Eindelijk op bestemming aangekomen hoor je de beste man opgelucht ademhalen. Totdat hij ziet dat de welwillende, spenderende toerist het ritje niet gepast kan betalen. Sorry, can you change? Daar maakt de beste man zich niet druk over. Wil je wisselgeld? Dan moet je daar zelf maar voor zorgen zeggen niet alleen zijn woorden, blik maar vooral houding. Dus maakt de tuctuc-chauffeur het zichzelf nog maar eens gemakkelijk. Leunt ‘bedrijvig’, bijna uitdagend achterover en kijkt toe hoe de welwillende, spenderende toerist zijn briefje klein probeert te maken door een naar uitlaatgas geurende ananas te kopen van een straatverkoper. Ondertussen loert de tuctuc-chauffeur alvast naar een nieuw slachtoffer.
Zoals hierboven al gezegd:
Het leven van een toerist…. euhm… tuctuc-chauffeur gaat niet over rozen





Dat gezegd:

Twee weken Bangkok zijn voorbij gevolgen. Als echte cultuurbarbaren hebben we elke Wat (= tempel) vermeden en zijn we vooral heel druk geweest met niets! We zijn 2 keer een dag wezen shoppen in het shoppingmekka van Bangkok (Siam square). Megagrote warenhuizen met spullen, je kunt het werkelijkwaar zo gek niet bedenken of ze hebben het. Er is zelfs een verdieping met showrooms voor auto’s zoals Lambourghini, Porsche, Audi enz. Er zijn twee grote bioscopen waar je voor een prikkie heel luxe een film kan kijken. Een aandachtspuntje is wel dat je voordat de film begint, tijdens het volkslied moet staan ter ere van de koning. De eerste keer hadden we het ietwat laat door, de tweede keer ging stukken beter.
Ook hebben we nog een leuk snookercafe gevonden waar je de snookertafel per uur betaald (100 Baht) inclusief een Thais chicky die de ballen opruimt, klaarlegt, het verlengstuk aangeeft en je drinken haalt: een biertje speciaal (= ZONDER schuimkraag maar MET kakkerlak). Ook dat was weer een waar avontuur en tevens een gedenkwaardige avond. Verder hebben we genoten van het heerlijke eten (kilo’s vliegen eraan, of zou dat het bier zijn….slik).
En we hebben nog een interessante fietstocht gemaakt net buiten Bangkok. Om toch nog even de echte Thaise plattelandssfeer op te snuiven. Op goede mountainbikes scheurden we over de paden, tilden de mountainbikes op waar nodig en zaten uiteindelijk aan het eind van de dag de benen van Majorie onder het smeer! (dat schakelen op zo’n ding was best lastig…)
A.s. maandag vliegen we naar Bali en vanuit daar gaan we verder plannen. Zoals jullie begrijpen hebben we alsnog wat landen weggeschapt, met pijn in ons hart natuurlijk. Maar het leek ons wijs om niet meer zoveel te willen in een relatief korte tijd.
We houden jullie op de hoogte!

Liefs,
Jeroen en Majorie